Jeżeli będzie on bowiem zmuszony do odpowiadania na podstawie przepisów Kodeksu karnego, grozi mu nawet kara pozbawienia wolności do lat 2, a gdy był już prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego pod wpływem alkoholu – kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Wysokość kary. Za posiadanie narkotyków grozi kara do 3 lat pozbawienia wolności. Jeżeli jednak u sprawcy znaleziono znaczną ilość substancji odurzających lub środków psychoaktywnych podlega on karze wyższej – pozbawienia wolności od roku do lat 10. Ustawodawca złagodził zaś odpowiedzialność karną w wypadku mniejszej wagi. Przez lata sądy nie były zgodne co do tego, czy posiadanie niewielkich ilości narkotyków w celu ich późniejszego zażycia powinno być karane. Jedne (np. Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z 13 marca 2007 r., sygn. akt II AKa 28/2007) były w tym bezwzględne i twierdziły, że nie można uzależniać karalności posiadania środków odurzających i substancji psychotropowych od ich Pamiętajmy, iż obowiązujące przepisy tj. ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii zabraniają nawet samego posiadania narkotyków. Posiadanie i handel narkotykami to poważne przestępstwa. Za posiadanie narkotyków grozi do 10 lat pozbawienia wolności – w zależności od ilości posiadanych środków odurzających lub też substancji Oszustwo – art. 286 kk. Co za nie grozi? Za podstawowe przestępstwo grozi kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. Kara 2 lat lub grzywny grozi wówczas, gdy popełnione zostaje przestępstwo mniejszej wagi (zależne od wartości mienia). Za oszustwo w przypadku większego mienia grozi od roku do 10 lat pozbawienia wolności. za posiadanie znacznych ilości dopalaczy będzie groziła kara nawet do trzech lat więzienia, a za handel nimi nawet do lat dwunastu;; za posiadanie dowolnej ilości dopalaczy będzie groziła grzywna albo kara ograniczenia lub pozbawienia wolności do lat trzech (chyba, że zostały dopisane do listy narkotyków - środków odurzających i substancji psychotropowych); . Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych. Wskazuje się, że użyty w przepisie art. 62 czasownik „posiadać” należy rozumieć jako faktyczne, choć krótkotrwałe władztwo nad rzeczą (zob. B. Kurzępa [w:] Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, wyd. II, red. A. Ważny, Warszawa 2019, art. 62, LEX). W uchwale z dnia sygn. I KZP 24/10, Sąd Najwyższy uznał, że „posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy z dn. 21 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia”. Sąd Najwyższy stanowczo odrzucił pojawiające się twierdzenia, jakoby na gruncie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii samo zażywanie nie było zabronione. SN uznał, że taki zakaz wynika wprost z zakazu posiadania, rozumianego jako każdego fizykalnego władania narkotykiem. Wobec powyższego podkreśla się, że posiadaniem jest każdy fizyczny kontakt z środkiem odurzającym lub substancją psychotropową, który polega na chociażby momentalnym nim dysponowaniem. Posiadaniem w rozumieniu ww. przepisu będzie zarówno posiadanie narkotyków przy sobie lub w miejscu zamieszkania, lub też w innym miejscu, bez względu na ich następcze przeznaczenie, jak i chwilowe posiadanie, „trzymanie” narkotyków, związane z procesem odurzania. Jako przykład można tutaj wskazać na wymienianie się „skrętem” marihuany (zob. W. Zontek [w:] Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii [w:] Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, red. W. Górowski, M. Małecki, D. Zając, Kraków, art. 62, LEX). Każde samodzielne zażycie narkotyków stanowi ich posiadanie. W orzecznictwie podkreśla się, że „karalne jest każde władanie narkotykami, bez względu na cel, dla jakiego miałby być on przeznaczony, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia” (zob. postanowienie SN z dnia sygn. III KK 423/12). Co ciekawe, „Posiadanie nie może być utożsamiane ze „znoszeniem”. Sytuacja, kiedy kilka osób połączonych ścisłymi więzami osobistymi (np. rodzinnymi) prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i jedna z ich sprowadza (wytwarza) przedmioty, których posiadanie jest prawnie zakazane, a pozostali domownicy znoszą to (tolerują) bez manifestowania fizycznych aktów władania i nie wykazując woli współdecydowania o losach tych przedmiotów, nie jest „posiadaniem” w rozumieniu art. 54 ust. 1 czy art. 62 ust. 1 (wyrok SA w Łodzi z dnia sygn. II AKa 192/13). Jak wynika z przytoczonego wyroku, posiadanie nie może być zatem utożsamiane z biernością, znoszeniem danego stanu rzeczy. Narkotyki Polskie Prawo – co grozi za ich posiadanie? Odpowiedzialność karna za posiadanie narkotyków różni się w zależności kwalifikacji czynu. Narkotyki- Typ podstawowy Jak wynika z art. 62 ust. 1 kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Takie ukształtowanie przepisu pozwala na zastosowanie art. 37a Kodeksu karnego (dalej: który wprowadza alternatywne zagrożenia karą ograniczenia wolności oraz grzywny. Ponadto, w analizowanym przypadku, w razie zastosowania przez sąd nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie możliwe odstąpienie od jej wymierzenia. Narkotyki- Typ uprzywilejowany (przypadek mniejszej wagi) Według przepisu art. 62 ust. 3 w wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Z kolei nadzwyczajne złagodzenie kary w tym przypadku oznacza odstąpienie od wymierzenia kary (art. 60 §7 Wypadek mniejszej wagi odnosi się jedynie do typu podstawowego przestępstwa, opisanego w art. 62 ust. 1 Przepis ten wprowadza autonomiczną przesłankę modyfikującą ustawowe zagrożenie karą. Przy ocenie, czy w danym przypadku będziemy mówić o „wypadku mniejszej wagi”, będziemy brać pod uwagę takie elementy, jak ilość i rodzaj środka bądź substancji, cel, w jakim środek ten posiadano (własny użytek, użyczenie, sprzedaż), finalne przeznaczenie (odurzenie rekreacyjne, zaspokojenie potrzeby osoby uzależnionej, zmniejszenie cierpienia osoby chorej). Ponadto należy mieć na uwadze, że poszczególne rodzaje środków i substancji cechują się drastycznie różnym stopniem negatywnego oddziaływania na organizm (zob. W. Zontek [w:] Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii…, art. 62, LEX). Jak wynika z orzecznictwa, „Wśród charakterystycznych dla przestępstw naruszających przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znamion ocennych, różnicujących podstawy odpowiedzialności pomiędzy typem podstawowym a uprzywilejowanym wypadkiem mniejszej wagi, jest kryterium ilościowe oraz kryterium jakościowe, a więc rodzaj wprowadzonego do obrotu środka narkotycznego” (wyrok SA we Wrocławiu z dnia sygn. II AKa 341/05). Narkotyki – Typ kwalifikowany Zgodnie z art. 62 ust. 2 jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1 powyżej (posiadanie narkotyków), jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. W tym przypadku nadzwyczajne złagodzenie kary może polegać na wymierzeniu grzywny, kary ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności (art. 60 §6 pkt 3 Według orzecznictwa, organ orzekający, który ustala wskazane w przepisie znamię „znacznej ilości” ww. substancji, powinien wziąć pod uwagę zarówno kryterium ilościowe, jak i jakościowe. Ponadto, istotny jest także cel, w jakim sprawca posiadała ww. narkotyki (zob. wyrok SN z dnia sygn. III KK 73/17). Przykładowo, SA w Lublinie stwierdził, że „Przyjmując, że dawka wystarczająca do jednorazowego odurzenia się jednej osoby to 0,1-0,5 g, ustalenie, iż 100 g marihuany stanowi ilość znaczną, nie może budzić żadnych wątpliwości” (wyrok SA w Lublinie z dnia sygn. II AKa 279/16). Również SA w Warszawie wypowiedział się co do znamienia posiadania „znacznej ilości” narkotyków: „Z 1,5 dm3 płynnej amfetaminy można wytworzyć 2 kg siarczanu amfetaminy, czyli 10 000 porcji dilerskich narkotyków. Nie budzi wątpliwości, że jest to ilość znaczna” (wyrok SA w Warszawie z dnia sygn. II AKa 90/17). Wymiar kary za posiadanie narkotyków. Precyzując wysokość kar wskazanych w art. 62 należy wyjaśnić, iż Kodeks karny stanowi, że grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 540. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Stawka dzienna nie może być niższa od 10 zł, ani też przekraczać 2000 zł (art. 33 §1 i §3 Z kolei kara ograniczenia wolności, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 2 lata i wymierza się ją w miesiącach i latach (art. 34 §1 Kara ograniczenia wolności polega na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne lub potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd. Wskazane obowiązki i potrącenie orzeka się łącznie lub osobno (art. 34 §1a i §1b Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach (art. 37 Posiadanie narkotyków – nawiązka i przepadek Oprócz wskazanej powyżej odpowiedzialności, w przypadku popełnienia omawianego przestępstwa, jest także możliwe orzeczenie nawiązki – taką możliwość daje art. 70 ust. 4 Zgodnie z tym przepisem, w razie skazania za przestępstwo określone w art. 62 sąd może orzec na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii nawiązkę w wysokości do 50 000 zł. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do sprawcy przestępstwa określonego w art. 62 ust. 1, jeżeli jest on osobą uzależnioną (art. 70 ust. 5 W razie skazania za przestępstwo określone w art. 62 oraz w razie umorzenia lub warunkowego umorzenia postępowania karnego orzeka się przepadek środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, nawet jeżeli nie były własnością sprawcy. Sąd, orzekając przepadek przedmiotów, może zarządzić ich zniszczenie. Z czynności zniszczenia sporządza się protokół (art. 70 ust. 2 Odpowiedzialność karna za posiadanie narkotyków, a możliwość umorzenia postępowania przed wszczęciem dochodzenia lub śledztwa Możliwość umorzenia postępowania przed wszczęciem dochodzenia lub śledztwa umożliwia przepis art. 62a Zgodnie ze wskazanym przepisem, jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia. Takie umorzenie jest możliwe, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Kiedy dozwolone jest posiadanie narkotyków w Polsce? Posiadanie narkotyków, tj. środków odurzających czy też substancji psychotropowych, jest w Polsce dozwolone, ale wyłącznie w ściśle określonych przez przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przypadkach. Ustawa ta określa, jakie podmioty i po spełnieniu jakich wymogów mogą posiadać ww. środki i substancje. Zgodnie z art. 33 środki odurzające grup I-N i II-N oraz substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P mogą być używane wyłącznie w celach medycznych, przemysłowych lub prowadzenia badań (ust. 1). Substancje psychotropowe grupy I-P mogą być używane wyłącznie w celu prowadzenia badań, a środki odurzające grupy IV-N wyłącznie w celu prowadzenia badań oraz w lecznictwie zwierząt – w zakresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 44f (ust. 2). Legalne posiadanie środków odurzających, substancji psychotropowych oraz prekursorów kategorii 1 dopuszczalne jest – zgodnie z art. 34 – wyłącznie przez przedsiębiorców, jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne uprawnione na podstawie przepisów ustawy, rozporządzenia 273/2004 lub rozporządzenia 111/2005 (ust. 1). Z kolei posiadane bez uprawnienia wymienione środki, substancje lub ich preparaty oraz prekursory kategorii 1 podlegają zabezpieczeniu przez organy ścigania lub organy celne w trybie określonym w przepisach o postępowaniu karnym (ust. 2). Z powyższego wynika, iż posiadanie wskazanych substancji przez inne podmioty jest bezprawne. W przypadku stwierdzenia takiego posiadania, na mocy stosownych przepisów substancje te podlegają przepadkowi. Zgodnie z treścią art. 42 preparaty zawierające środki odurzające grup I-N, II-N, III-N i IV-N lub substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P, które zostały dopuszczone do obrotu jako produkty lecznicze na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego, może posiadać, w celach medycznych oraz do badań klinicznych, po uzyskaniu zgody wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, zakład opieki zdrowotnej niemający apteki szpitalnej lub działu farmacji szpitalnej, zakład leczniczy dla zwierząt oraz lekarz, lekarz dentysta lub lekarz weterynarii, prowadzący praktykę lekarską, a także inny podmiot, którego działalność wymaga posiadania i stosowania tych preparatów (zob. B. Kurzępa [w:] Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii…, art. 62, LEX). Adwokat Sprawy Karne Zachęcam do nawiązania bezpośredniego kontaktu w dowolnie wybranej formie (kontakt bezpośredni w kancelarii na terenie Warszawy, kontakt telefoniczny, kontakt e-milowy etc.) Adwokat Małgorzata Durlej-Piotrowska – profesjonalny pełnomocnik procesowy, który świadczy kompleksowe usługi prawne związane z reprezentacją Klientów w sprawach karnych na terenie Warszawy, w szczególności dotyczy to spraw związanych z posiadaniem narkotyków. Materiał Partnera W świetle polskiego prawa odpowiedzialności karnej nie podlegają czynności polegające na zażywaniu narkotyków, natomiast za posiadanie narkotyków grozi kara pozbawienia wolności do nawet 10 lat, w zależności od ilości posiadanej substancji psychoaktywnej. Odpowiedzialności karnej w sprawach narkotykowych podlegają osoby, które ukończyły 17 rok życia. W przypadkach młodszych oskarżonych postępowania prowadzone są w sądach rodzinnych. Przepisy karne Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Zgodnie z przepisami zawartymi w rozdziale 7. Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2005 Nr 179 poz. 1485) zabronione jest wytwarzanie, przetwarzanie i przerabianie środków odurzających, substancji psychotropowych, słomy makowej oraz nowych substancji psychoaktywnych (tzw. dopalaczy); wyrabianie, posiadanie, przechowywanie, zbywanie i nabywanie przyrządów służących ww. czynnościom; dokonywanie przywozu, wywozu, przewozu, wewnątrzwspólnotowego nabycia i dostaw środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych lub słomy makowej; wprowadzanie ich do obrotu lub uczestniczenie w takim obrocie; udzielanie środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych innym osobom lub nakłanianie do ich zażywania; udzielanie lub nakłanianie do ich użycia w celu osiągnięcia korzyści majątkowej; posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych; posiadanie nowych substancji psychoaktywnych; uprawa maku, konopi i krzewu koki. Za popełnienie każdego z ww. czynów sprawcy grozi ukaranie grzywną lub ograniczeniem wolności w wymiarze określonym przepisami ustawy. Kary za posiadanie narkotyków Zgodnie z art. 62. 1. ustawy za posiadanie narkotyków lub dopalaczy grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat. W kolejnych punktach tego artykułu ustawodawca przewiduje karę pozbawienia wolności do 10 lat w przypadku posiadania znacznych ilości środków odurzających, ale też łagodniejsze kary – grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku, w przypadkach mniejszej wagi. Art. 62a. dopuszcza ponadto umorzenie postępowania przed wszczęciem śledztwa lub dochodzenia, jeśli przedmiotem czynu są środki odurzające lub substancje psychotropowe w nieznacznej ilości i przeznaczone na własny użytek. Krótkiego komentarza udzieliła nam rozmówczyni z chorzowskiej Kancelarii Adwokackiej Magdalena Musiał. W przepisach brak jednoznacznej interpretacji pojęć znacznej i nieznacznej ilości substancji psychotropowych i środków odurzających, dlatego możemy dostrzec duże rozbieżności w orzecznictwie sądów w sprawach narkotykowych w różnych rejonach kraju. Niejasne kryteria klasyfikacji czynu sprawiają, że wyroki w sprawach o posiadanie narkotyków i dopalaczy bywają zaskakująco wysokie. Dlatego tak ważne jest, by osoba podejrzana lub oskarżona o posiadanie narkotyków jak najszybciej zwróciła się po pomoc adwokata i zażądała jego obecności podczas przesłuchania. W roku 2018 zarzut posiadania narkotyków w województwie śląskim usłyszało 2537 osób. Wg danych Ministerstwa Sprawiedliwości w tym samym roku z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w całej Polsce skazano 18103 osoby, co stanowi aż 6,5% wszystkich skazanych. Na karę pozbawienia wolności skazano 6558 osób, z czego 3536 otrzymało karę w zawieszeniu. Dziękujemy za ocenę artykułu Błąd - akcja została wstrzymana Przeczytaj także Wystrój wnętrz Jak wybrać wygodne łóżko do sypialni? Dorosły człowiek przesypia aż 1/3 część swojego życia. Warto zadbać więc o to, by był to efektywny wypoczynek. Aby się wyspać, oprócz spokoju i niczym niezmąconej ciszy, potrzebujemy przede wszystkim... Ogród Czy warto kupować nasiona na taśmie? Wiosna to czas, kiedy właściciele ogródków planują w nich prace. dobierają rodzaj roślin, które zasieją. Producenci nasion oferują szeroki ich wybór – od tradycyjnych i dobrze znanych warzyw,... Praca i edukacja Czym jest dyskalkulia? Dyskalkulia jest często nazywana zwykłymi trudnościami z matematyką i arytmetyką. Okazuje się jednak, że nie są to zwykłe problemy z liczeniem, czy tabliczką mnożenia. To również trudności z... Podróże Cechy dobrej kwatery w górach Wybierasz się na urlop w góry? Świetna decyzja! Szczególnie w Polsce wybór urokliwych miejsc jest bardzo duży. Oprócz atrakcji związanych z samym pobytem w górach, warto zadbać o odpowiednie... Regulacje dotyczące posiadania narkotyków różnią się znacząco w różnych krajach Unii Europejskiej – nic dziwnego, że wiele osób ma wątpliwości co do tego, czy w Polsce jest to legalne. Czy za posiadanie narkotyków w naszym kraju grozi kara, a jeśli tak – to jaka? Wyjaśniamy. Czy posiadanie narkotyków jest legalne? Posiadanie narkotyków w Polsce jest przestępstwem. Bez znaczenia jest to, czy posiadamy znaczną ich ilość, czy tylko jedną działkę (która w przypadku różnych narkotyków może różnić się rozmiarem, czyli może to być zarówno np. 1 gram, ale i 0,1 grama czy też jedna tabletka) – w każdym przypadku jest to niezgodne z prawem. Jedyna sytuacja, w której nie zostanie to uznane za przestępstwo, ma miejsce wtedy, gdy znaleziona zostanie przy nas śladowa ilość narkotyku (często pozostała po zażyciu) – czyli na przykład osad w foliowym woreczku. Pełną listę substancji klasyfikowanych jako narkotyki można znaleźć w załączniku do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Jaka kara za posiadanie narkotyków? Wymiar kary za posiadanie narkotyków (zgodnie z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii) zależny jest od tego, jaki rodzaj i jaka ilość substancji została znaleziona przy oskarżonym oraz od tego, czy osoba ta była wcześniej karana. Pod uwagę brany jest również sposób zachowania się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa i przed sądem, a także to, jaki był jego dotychczasowy sposób życia. Kara za posiadanie narkotyków na własny użytek Kwestia posiadania narkotyków na własny użytek budziła tak liczne dyskusje, że ostatecznie rozstrzygnięcie w tej kwestii musiał wydać Sąd Najwyższy. Zgodnie z jego orzeczeniem również posiadanie narkotyków na własny użytek jest przestępstwem i podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 3. Co ciekawe, samo stwierdzenie, że ktoś jest pod wpływem narkotyków, nie jest klasyfikowane jako przestępstwo i nie może być jednoznaczne z uznaniem, że osoba ta znajdowała się wcześniej w posiadaniu środków odurzających. Jeśli jednak przy oskarżonym została znaleziona niewielka ilość substancji, a do tego osoba ta nie była wcześniej karana, istnieje szansa na to, że sąd warunkowo umorzy postępowanie. Aby doprowadzić do jak najbardziej korzystnego rozwiązania sprawy, warto skorzystać z pomocy prawnika. Posiadanie narkotyków przez nieletniego Posiadanie narkotyków przez osobę nieletnią jest w Polsce coraz większym problemem. Zdarza się, że znajdywane są one nawet u dzieci z podstawówki. Czy takie dziecko będzie podlegać karze? Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii odnosi się tylko do osób, które ukończyły 17 lat. Oznacza to, że tylko sprawca powyżej 17. roku życia będzie ponosił odpowiedzialność karną. W przypadku osób młodszych (w wieku od 13 do 17 lat) postępowanie będzie się toczyć przed sądem rodzinnym. Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich podaje, jakie środki wychowawcze i poprawcze można w takie sytuacji zastosować. Są to umieszczenie w zakładzie poprawczym lub ośrodku wychowawczym, nadzór kuratora, nadzór opiekuna lub organizacji młodzieżowej, udzielenie upomnienia lub zobowiązanie do jakiegoś postępowania – na przykład uczestnictwa w zajęciach edukacyjnych. Środki te mogą być również zastosowane (zamiast kary) wobec osoby, która ukończyła 17., ale nie ukończyła 18. roku życia – jeśli sąd uzna, że są do takiej decyzji podstawy. Posiadanie znacznej ilości narkotyków Posiadanie znacznej ilości narkotyków karane jest pozbawieniem wolności od roku do 10 lat. Warto jednak doprecyzować, co dokładnie oznacza ‘znaczna ilość’, gdyż w ustawie nie zostało to wyjaśnione. W tej kwestii sądy prezentują kilka punktów widzenia. Najpopularniejszym jest ten, jakoby znaczna ilość miała wystarczyć do jednorazowego odurzenia kilkudziesięciu osób (choć można również spotkać się z wykładnią, że oznacza to możliwość jednorazowego odurzenia się kilkudziesięciu tysięcy osób). Jak więc widać, posiadanie narkotyków w Polsce jest karalne. Forma i wysokość kary zależą jednak od wielu czynników – wieku oskarżonego czy ilości posiadanej substancji. Jeśli oskarżony posiadał niewielką ilość narkotyków, dotychczas nie był karany, wykaże skruchę i udowodni, że szkodliwość czynu była niewielka, może wnioskować o warunkowe umorzenie postępowania. Warto jednak, by w każdej sytuacji skorzystał z pomocy prawnika, który przygotuje go do postępowania i zadba o maksymalne złagodzenie wyroku. Odpowiedzialność karna związana z nielegalnym posiadaniem narkotyków, czyli środków odurzających lub substancji psychotropowych, została uregulowana w przepisie art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej: Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. . Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. – typ kwalifikowany przestępstwa. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. – typ uprzywilejowany przestępstwa. Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych. Aby prawidłowo określić odpowiedzialność za posiadanie środków odurzających lub substancji psychoaktywnych, należy sprecyzować sam czasownik „posiadać”, bowiem zgodnie ze stanowiskiem zajętym przez Sąd Najwyższy, to właśnie posiadanie środka odurzającego lub substancji psychoaktywnej jest szczególnie sankcjonowane, ponieważ może wiązać się z jego użyciem lub zamiarem użycia[1]. Mając powyższe na uwadze, posiadanie w art. 62 to faktyczne, choć krótkotrwałe władztwo nad rzeczą[2], tym samym, zgodnie z ww. wyrokiem Sądu Najwyższego zakaz spożywania narkotyków wynika wprost z zakazu posiadania, rozumianego jako każdego fizycznego władania narkotykiem, a nie zażywania narkotyków (oczywiście na gruncie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Podsumowując problematykę „posiadania” należy stwierdzić, że posiadaniem jest każdy fizyczny kontakt z środkiem odurzającym lub substancją psychotropową, który polega na chociażby momentalnym nim dysponowaniem. Co więcej, posiadaniem w rozumieniu art. 62 jest posiadanie narkotyków nie tylko przy sobie lub w miejscu zamieszkania, ale także w innym miejscu, bez względu cel ich posiadania. Nie ma również znaczenia chwilowe posiadanie, „trzymanie” narkotyków, związane z procesem odurzania. Każde samodzielne zażycie narkotyków stanowi ich posiadanie[3]. Ponadto, „Posiadanie nie może być utożsamiane ze „znoszeniem”. Sytuacja, kiedy kilka osób połączonych ścisłymi więzami osobistymi (np. rodzinnymi) prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i jedna z ich sprowadza (wytwarza) przedmioty, których posiadanie jest prawnie zakazane, a pozostali domownicy znoszą to (tolerują) bez manifestowania fizycznych aktów władania i nie wykazując woli współdecydowania o losach tych przedmiotów, nie jest „posiadaniem” w rozumieniu art. 54 ust. 1 czy art. 62 ust. 1 Sankcje za posiadanie narkotyków Odpowiedzialność karna za posiadanie narkotyków zależy od kwalifikacji danego czynu, czyli od wagi popełnionego przestępstwa. Tym samym, tak jak to zostało przywołane na początku wpisu, zgodnie z art. z art. 62 ust. 1 kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Powyższe oznacza, że istnieje możliwość zastosowania art. 37a Kodeksu karnego (dalej: zgodnie z którym, jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek. Co więcej, jeśli sąd znajdzie podstawy do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary, będzie możliwe odstąpienie od jej wymierzenia. Kolejno, zgodnie z. 62 ust. 3 w wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Wypadek mniejszej wagi wiąże się z ilością i rodzajem środka bądź substancji, celem, w jakim środek ten posiadano (własny użytek, użyczenie, sprzedaż), finalne przeznaczenie (odurzenie rekreacyjne, zaspokojenie potrzeby osoby uzależnionej, zmniejszenie cierpienia osoby chorej). Tym samym, analogicznie do 62 ust. 1 jeśli sąd znajdzie podstawy do nadzwyczajnego złagodzenia kary, będzie to odstąpienie od jej wymierzenia zgodnie z art. 60 §7 w brzmieniu: Jeżeli czyn zagrożony jest więcej niż jedną z kar wymienionych w art. 32 pkt 1-3, nadzwyczajne złagodzenie kary polega na odstąpieniu od wymierzenia kary i orzeczeniu środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 2-3, 7 i 8, środka kompensacyjnego lub przepadku; przepisu art. 61 § 2 nie stosuje się. Niemniej jednak, zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie: „Wśród charakterystycznych dla przestępstw naruszających przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znamion ocennych, różnicujących podstawy odpowiedzialności pomiędzy typem podstawowym a uprzywilejowanym wypadkiem mniejszej wagi, jest kryterium ilościowe oraz kryterium jakościowe, a więc rodzaj wprowadzonego do obrotu środka narkotycznego”[5] Natomiast, jeśli posiadacz narkotyków, zgodnie z art. 62 ust. 2 ma w posiadaniu znaczną ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Jeżeli sąd znajdzie podstawy do nadzwyczajnego złagodzenia kary, to może orzec o wymierzeniu grzywny, kary ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności (art. 60 §6 pkt 3 W tym przypadku również szczególne znaczenie ma ilość, cel i jakość posiadanych narkotyków lub substancji odurzających. Ilość i jakość posiadanych narkotyków jako podstawa do rodzaju wymierzenia sankcji lub zaniechania ich wymierzenia Co istotne, polski ustawodawca w żadnej z ustaw nie zakreślił „widełek” ilościowych co do posiadania narkotyków, w oparciu o granice które sądy mogłyby nałożyć na sprawców przestępstwa odpowiednie sankcje. Tym samym, w judykaturze kształtują się interpretacje co do ilości posiadanych narkotyków i tak np. SA w Lublinie stwierdził, że „Przyjmując, że dawka wystarczająca do jednorazowego odurzenia się jednej osoby to 0,1-0,5 g, ustalenie, iż 100 g marihuany stanowi ilość znaczną, nie może budzić żadnych wątpliwości”[6], a kolejno SA w Warszawie: „Z 1,5 dm3 płynnej amfetaminy można wytworzyć 2 kg siarczanu amfetaminy, czyli 10 000 porcji dilerskich narkotyków. Nie budzi wątpliwości, że jest to ilość znaczna”[7]. Zgodnie z art. 62a Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Z powodu braku definicji „nieznacznej ilości” ustalonej przez ustawodawcę należy odwołać się do jej językowego, dlatego słowo „nieznaczny” rozumie się niewielki, błahy. Oznacza to zatem, że ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych wymagana dla zastosowania instytucji przewidzianej w art. 62a powinna być niewielka, mała. Tym samym można przyjąć co do zasady, że ilość posiadanych narkotyków w odniesieniu do art. 62 ust. 1 lub 3 aby mogła być uznana za niewielką, nie powinna przekraczać kilku gramów. Z punktu widzenia praktyka, określenie ilości posiadanych narkotyków jest problematyczne w kontekście prawidłowej kwalifikacji czynu oraz wiarygodnego udowodnienia posiadania tego typu środków, w szczególności na użytek własny rozumiany w taki sposób, że nikt poza nim samym nie poniesie z tego tytułu szkody. Ponadto, zabezpieczenie u sprawcy środków odurzających lub substancji psychotropowych stanowiących ilość nieznaczną, nie jest jeszcze wystarczającą przesłanką zastosowania instytucji określonej w art. 62a czyli zaniechanie nałożenia sankcji na sprawcę ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także niski stopień jego społecznej szkodliwości. Tym samym wydaje się, że jednym z najbardziej wiarygodnych sposobów zbadania ilości i jakości posiadanych przez sprawcę narkotyków jest powołanie biegłego z dziedziny fizykochemii i toksykologii, który przeprowadzi na zlecenie Sądów, Prokuratur i Policji badania narkotyków, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów oraz innych substancji psychoaktywnych (dopalacze). Biegły sądowy z tej dziedziny ma bowiem kompetencje do analizy jakościowej i ilościowej oznaczanych substancji wraz z opiniowaniem i klasyfikacją zgodności w odniesieniu do uregulowanych ich rodzajów w polskim ustawodawstwie. Co do jakości posiadanych narkotyków, chodzi tu o podział na narkotyki miękkie, np. marihuana, haszysz, LSD, grzyby halucynogenne, ekstazy, oraz na narkotyki twarde, np. amfetamina, kokaina, opiaty. Ich rodzaj, a przy tym również jakość może mieć wpływ na rodzaj wymierzonej kary. Co do zasady, narkotyki miękkie są mniej szkodliwe, niż narkotyki twarde, co nie oznacza, że ich posiadanie jest dopuszczalne. Niemniej jednak, podobnie jak w przypadku określania nieznacznej ilości, tak przy określaniu rodzaju (jakości) narkotyków należy rozważyć przyjęcie łagodniejszej kwalifikacji czynu, o czym decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości. Sądy są zobligowane wziąć pod uwagę ilość i rodzaj posiadanego narkotyku, a także osobę sprawcy przestępstwa – jego dotychczasową postawę, sytuację życiową, kontekst wejścia w posiadanie narkotyków. Tym samym, na przyjęcie wypadku mniejszej wagi przez sąd można więc najbardziej liczyć np. w przypadku posiadania 1-2 działek tzw. miękkich narkotyków, jak np. marihuana czy ekstazy. Co więcej, jeśli taka osoba dotychczas była niekarana, uznanie czynu za wypadek mniejszej wagi znacznie zwiększa szanse na warunkowe umorzenie postępowania. Opinia biegłego stwierdzająca mniejszą ilość i szkodliwość ze względu na rodzaj narkotyków, niż wartość przedstawiona w uprzednich raportach policyjnych może być podstawą do warunkowego umorzenia postępowania, a w przypadku orzeczenia kary wobec sprawcy, może przyczynić się do złagodzenia wyroku, a nawet do uniewinnienia sprawcy. Co więcej, powołując się na względy ekonomiki procesowej, jest możliwość umorzenia postępowania jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania karnego. W rezultacie prokurator może odmówić wszczęcia postępowania i nie podejmować szeregu czynności następujących zazwyczaj po wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania przygotowawczego. Mając powyższe na uwadze, uwidacznia się konieczność posiadania dobrego pełnomocnika w postaci adwokata i/lub radcy prawnego, który korzystając ze swojej wiedzy i doświadczenia będzie potrafił odpowiednio pokierować daną sprawą, tak, aby zachowane zostały wszelkie względy sprawiedliwościowe, a postępowanie toczyło się w oparciu o zasadę rzetelności procesu (zobacz nasz wcześniejszy wpis: ) Wymiar kary za posiadanie narkotyków. Przykładowe kary za posiadanie narkotyków zgodnie z art. 62 w odniesieniu do kodeksu karnego, należy wymienić: grzywnę (art. 33 §1 i §3 wymierzaną w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki. Co do zasady, najniższa liczba stawek wynosi 10, a najwyższa 540. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Podobnie stawka dzienna wynosi minimum 10 zł, a maksimum 2000 zł. karę ograniczenia wolności (art. 34 §1 – trwa minimum miesiąc, najdłużej 2 lata i jest wymierzana w miesiącach i latach i polega na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne lub potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd. Wskazane obowiązki i potrącenie orzeka się łącznie lub osobno (art. 34 §1a i §1b karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach (art. 37 orzeczenie nawiązki – taką możliwość daje art. 70 ust. 4 Zgodnie z tym przepisem, w razie skazania za przestępstwo określone w art. 62 sąd może orzec na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii nawiązkę w wysokości do 50 000 zł. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do sprawcy przestępstwa określonego w art. 62 ust. 1, jeżeli jest on osobą uzależnioną (art. 70 ust. 5 przepadek środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, nawet jeżeli nie były własnością sprawcy. Sąd, orzekając przepadek przedmiotów, może zarządzić ich zniszczenie. Z czynności zniszczenia sporządza się protokół (art. 70 ust. 2 Wyjątki od penalizacji posiadania narkotyków W przypadkach ściśle określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przypadkach, istnieją sytuacje kiedy posiadanie narkotyków jest dopuszczalne. Zgodnie z art. 33 Środki odurzające grup I-N i II-N oraz substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P mogą być używane wyłącznie w celach medycznych, przemysłowych lub prowadzenia badań. Substancje psychotropowe grupy I-P mogą być używane wyłącznie w celu prowadzenia badań, a środki odurzające grupy IV-N wyłącznie w celu prowadzenia badań oraz w lecznictwie zwierząt – w zakresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 44f. Kolejno, zgodnie z art. 34 Środki odurzające, substancje psychotropowe, nowe substancje psychoaktywne, lub ich preparaty, oraz prekursory kategorii 1, może posiadać wyłącznie przedsiębiorca, jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna uprawniona do ich posiadania na podstawie przepisów ustawy, rozporządzenia 273/2004 lub rozporządzenia 111/2005. Posiadane bez uprawnienia środki odurzające, substancje psychotropowe, nowe substancje psychoaktywne, lub ich preparaty, oraz prekursory kategorii 1, podlegają zabezpieczeniu przez organy ścigania lub organy celne w trybie określonym w przepisach o postępowaniu karnym. W przypadku gdy nie zostało wszczęte postępowanie karne, sąd orzeka o przepadku na rzecz Skarbu Państwa środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych, prekursorów kategorii 1, lub ich preparatów, odpowiednio na wniosek wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, Naczelnego Inspektora Farmaceutycznego Wojska Polskiego albo państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. W przypadku orzeczenia przez sąd o przepadku na rzecz Skarbu Państwa środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych, prekursorów kategorii 1, lub ich preparatów, podlegają one zniszczeniu. Sąd może orzec na wniosek jednostek, o których mowa w art. 24 ust. 2 i 4, przepadek na rzecz Skarbu Państwa środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych, prekursorów kategorii 1, lub ich preparatów, przez przekazanie ich w całości lub części tym jednostkom. Z powyższego wynika, iż posiadanie wskazanych substancji przez podmioty inne niż wymienione w przywołanym przepisie jest bezprawne. W przypadku stwierdzenia takiego posiadania, na mocy stosownych przepisów substancje te podlegają przepadkowi. Zgodnie z treścią art. 42 podmioty medyczne wymienione w tym przepisie, jeśli mają zgodę wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, mogą stosować preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe grup, jeśli zostały one dopuszczone do obrotu jako produkty lecznicze na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego, do celów medycznych [1] Uchwała SN(7) z r., I KZP 24/10, OSNKW 2011, nr 1, poz. 2. [2] B. Kurzępa [w:] Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, wyd. II, red. A. Ważny, Warszawa 2019, art. 62, LEX [3] W. Zontek [w:] Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii [w:] Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, red. W. Górowski, M. Małecki, D. Zając, Kraków, art. 62, LEX [4] Wyrok SA w Łodzi z dnia sygn. II AKa 192/13 [5] Wyrok SA we Wrocławiu z r., II AKa 341/05, LEX nr 171989. [6] Wyrok SA w Lublinie z r., II AKa 279/16, LEX nr 2284893. [7] Wyrok SA w Warszawie z r., II AKa 90/17, LEX nr 2317784. Artykuł opracowała Monika Mielnik. Autor: Co grozi za posiadanie narkotyków? Posiadanie narkotyków jest w Polsce czynem karalnym. Dla bytu tego czynu zabronionego nie ma znaczenia ilość posiadanych narkotyków. Jednakże istnieje możliwość umorzenia postępowania przez prokuratora w sytuacji posiadania nieznacznej ilości narkotyków, a nawet warunkowego umorzenia postępowania. Zgodnie z ustawą przeciwdziałaniu narkomanii zabronione jest posiadanie substancji psychotropowych oraz środków odurzających tzw. narkotyków. Załącznik do ww. ustawy wskazuje, że do grona środków odurzających zaliczyć należy heroinę, opium, kokainę, morfinę, ziele konopi. Zaś do substancję psychotropową zakwalifikować przykładowo należy amfetaminę. Masz pytanie? Napisz do naszych adwokatów. Osoba posiadająca narkotyki podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. W przypadku posiadania przy sobie znacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych, wówczas kara pozbawienia może wynieść od 6 miesięcy do 8 lat. Istnieje możliwość orzeczenia przez sąd grzywny, kary ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 1 roku, wobec sprawcy mniejszej wagi. W przypadku, gdy osoba posiada nieznaczną ilość narkotyków, przeznaczone na własny użytek postępowanie można umorzyć. Umorzenie jest możliwe jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Osoba złapana na posiadaniu narkotyków, jeżeli przyzna się do winy i dobrowolnie podda się karze może liczyć na warunkowe umorzenie postępowania. Przy czym w takim przypadku, należy wykazać, że wina i społeczna szkodliwość czyny nie jest znaczna. Pomocne w tym będzie: nienaganne dotychczasowe życie sprawcy, jednorazowy incydent wejścia w posiadanie narkotyków, mała ilość posiadanych środków odurzających lub substancji psychotropowych. Należy pamiętać, że warunkowe umorzenie postępowania następuje na okres próby, który wynosi od roku do 2 lat. Zachęcamy do kontaktu z naszą Kancelarią Adwokacką. Autor Adwokat Rafał Biernacki r.

ile grozi za posiadanie narkotyków