Witam mam psa rasy shar pei od prawie roku (pies ma prawie 7 lat i wzięty za schroniska) odkąd go mamy ma chroniczne zapalenie ucha z którego właściwie zdaliśmy sobie sprawę w styczniu bo na początku miał ogólne zapalnie skóry i drapał się wszędzie, dzisiaj wygląda idealnie tylko te uszy, już nie Występuje minimum 1 raz w trakcie życia u ok. 10% psów i 2‑6% kotów. JAK ROZPOZNAĆ ZAPALENIE UCHA U PSA LUB KOTA? Zapalenie ucha zewnętrznego daje charakterystyczne objawy, łatwe do rozpoznania przez opiekunów zwierząt: zaczerwienienie; brunatna lub żółtawa wydzielina; nieprzyjemny zapach; świąd i bolesność; wrażliwość na Dlatego też w trakcie wywiadu pytam, czy u pacjenta rozpoznano już kiedyś zapalenie ucha zewnętrznego lub chorobę skóry. Jeżeli zaburzenia te nie występowały u kota w przeszłości, leczenie czynników wikłających może doprowadzić do ustąpienia choroby lub co najmniej długotrwałego ustąpienia objawów (na lata). Zapalenie ucha zewnętrznego to ogólny termin medyczny opisujący zewnętrzną infekcję ucha psa. Niektóre infekcje ucha, zwane infekcjami obustronnymi, mogą rozwinąć się głęboko w jamie ucha twojego psa, ale zewnętrzne występują często u ras z wiotkimi uszami. Zapalenie ucha może być łagodne do ciężkiego, w zależności od Infekcja grzybicza może rozwinąć się m.in. w wyniku nadmiernej ekspozycji ucha na wilgoć, a także jako następstwo chorób dermatologicznych, takich jak łuszczyca czy AZS. Spuchnięte ucho w środku – zapalenie ucha środkowego. Za obrzęk ucha w środku może odpowiadać zapalenie ucha środkowego. I w tym przypadku chorują Zdarza się też tak, że zapalenie ucha jest objawem innej, bardziej poważnej choroby, np. problemów z tarczycą, alergią czy guzów nowotworowych. Jeśli coś cię niepokoi w zachowaniu Twojego psa, niezwłocznie skonsultuj się z lekarzem, gdyż nieleczone stany zapalne ucha mogą doprowadzić nawet do utraty słuchu. . Przez określenie "zapalenie ucha" rozumiemy ostry lub przewlekły stan zapalny zewnętrznego przewodu słuchowego. Jest to okolica dosyć szczególna, bowiem wiele z dermatoz pierwotnych może stanowić przyczynę zlokalizowania tu zapalenia, zatem często zapalenie ucha jest tylko objawem klinicznym (niekiedy jedynym) jakiejś innej choroby skóry. Dane statystyczne wskazują, że zapalenie uszu u psów stanowi od 5 do 12% ogółu motywów szukania pomocy u lekarza. Natomiast u kotów występuje ono rzadziej i nie przekracza 2% . U psów, w oparciu o niezbyt liczne publikacje, można sądzić o predyspozycji do zachorowań ras zwisłouchych (spaniele), wykazujących nadmierne owłosienie zewnętrznego przewodu słuchowego (pudle) oraz predysponowanych do łojotoku (owczarki niemieckie). Brak jest natomiast predyspozycji związanych z płcią. Także czynniki środowiskowe mogą ułatwiać pojawianie się zapalenia uszu np.: wysoka temperatura oraz wilgotność, duże zagęszczenie w kojcach i wybiegach, stale obecne tzw. "zakażenia stacjonarne". Dane anatomiczne: Zewnętrzny przewód słuchowy u psa ma kształt zbliżony do litery L, zaginającej się prawie pod kątem prostym, którego część pozioma kończy się błoną bębenkowa. Powyższy kształt wyjaśnia stałe gromadzenie się w tej części np. wysięku zapalnego, bowiem naturalny odpływ lub usunięcie jest niemożliwym. Występowanie tam pofałdowań jak też słaby dostęp powietrza sprzyjają równoczesnemu rozwojowi maceracji. Budowa histologiczna skóry zewnętrznego przewodu słuchowego cechuje się występowaniem bardzo licznych gruczołów potowych apokrynowyc (woskowinowe) i łojowych, z wydzieliny których tworzy się woszczyna. Gęstość mieszków włosowych jest zmienna w zależności od rasy. W przebiegu otitis ( zapalenia ucha) gruczoły woszczynowe nabierają wyglądu cyst i odznaczają się wyraźnym wzrostem wydzielania. Pierwotne czynniki etiologiczne: Pasożyty zewnętrzne: Świerzbowcowe zapalenia uszu: Inwazja powodowana przez świerzbowiec Otodektes cynotis może stanowić do 10% przypadków u psów i 50% u kotów. Jest to rzeczywiście najczęściej stwierdzana przyczyna zapalenia woszczynowo-rumieniowego uszu u kotów (woszczyna sucha i czarna, silny świąd) u których wykazano występowanie reakcji nadwrażliwości typu I i III (zjawisko Arthusa). W przypadkach inwazji bardzo nasilonej może dochodzić niekiedy do uogólnienia zmian na całe ciało. Wówczas obserwuje się obecność wyłysień na tułowiu lub prosówkowe zapalenie skóry (dermatitis miliaris). Wykazanie obecności pasożytów jest łatwym u kotów lecz niekiedy bardzo trudnym u psów, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z początkiem choroby lub gdy zastosowano już liczne kąplikacje zewnętrzne nieodpowiednich środków. W takich przypadkach w zeskrobinach wykrywa się nierzadko tylko jaja świerzbowca. - świerzbowiec drążący Sarcoptes jest niekiedy przyczyną zapalenia skóry okolicy głowy i wówczas drogą kontynuacji może dojść do objęcia procesem zapalno-inwazyjnym małżowiny usznej. Nużeńcowe zapalenia uszu: - są względnie rzadkie i obserwowane są zazwyczaj w przypadkach uogólnionej demodekozy u psów. U kotów Demodex cati może być przyczyną woszczynowo-rumieniowego zapalenia uszu bez jakichkolwiek innych objawów klinicznych. Pasożyt Trombicula automnalis jest niekiedy jedyną przyczyną miejscowego zapalenia małżowiny usznej ograniczającego się do miejsca najczęstszego bytowania pasożyta tj. tzw. strefy Henriego. Dermatozy alergiczne: Atopia i alergia pokarmowa: Co najmniej 50% psów atopowych poza zmianami skórnymi wykazuje objawy obustronnego zapalenia ucha zewnętrznego. Zwykle nasilenie zmian jest dość zbliżonym, choć w przypadkach jednostronnej wtórnej infekcji dochodzić może do wyraźnej dysproporcji nasilenia zapalenia i "skręcania" głowy na stronę "bardziej chora". W przypadku AZS, zwłaszcza w początkowym okresie rozwoju, świądowe zapalenie uszu przy braku jakichkolwiek poza rumieniem innych miejscowych zmian, może być jedynym stwierdzanym objawem klinicznym istniejącego uczulenia w przebiegu choroby. AZS może być jedną z częstszych przyczyn nawrotowego zapalenia ucha zewnętrznego. W takich przypadkach zastosowanie miejscowego leczenia daje tylko przejściowy efekt szczególnie widoczny w przypadku miejscowej sterydoterapii, zaś leczenie chirurgiczne okazuje się zupełnie nieskutecznym, ponieważ nie usunięte (pozostałe) części zewnętrznego przewodu słuchowego nadal objęte są alergicznym stanem zapalnym. Alergizacja na tle pokarmowym cechuje się zbliżonym mechanizmem występowania zapalenia ucha zewnętrznego. Alergiczne pchle zapalenie skóry: - jest dermatozą bardzo często komplikowaną wtórnym łojotokiem, zatem woszczynowe zapalenie uszu pojawia się równie często. Dermatozom endokrynogennym typu hypotyroidismus; zespłu Cushing'a czy zaburzenia funkcji jajników lub jader towarzyszy częste współwystępowanie zapalenia ucha zewnętrznego typu woszczynowego, powstałego na podłożu towarzyszącego im pierwotnego łojotoku metabolicznego. Dermatozy ropne: - zwłaszcza głębokie zapalenia wielokomórkowe (celulitis) toczące się w obrębie głowy są częstymi przyczynami ropnego zapalenia ucha zewnętrznego, podobnie zresztą jak i pyoderma juvenilis - powód zapaleń napotykanych u starszych szczeniąt. Kontaktowe zapalenia skóry, urazy i podrażnienia: Nadużywanie bądź stosowanie w celach pielęgnacyjnych nieodpowiednich materiałów czy środków czyszczących jest częstą przyczyną mikrourazów mechanicznych oraz podrażnień chemicznych odpowiedzialnych za rozwój zapalenia ucha zewnętrznego. U kłapołuchów (Cocker spaniele, inne spaniele) urazy mechaniczne powodowane przez źdźbła traw lub czy inne podobne im ciała obce, dostawszy się do zewnętrznego przewodu słuchowego lub utkwiwszy w jego ścianach mogą powodować głębokie ropne i bolesne stany zapalne. U psów z uszami silnie owłosionymi (pudle, bichony) pozlepiana, przy braku pielęgnacji, "w kłaki lub strąki sierść" może mechanicznie zatykać przewody słuchowe i stanowić przyczynę maceracji i infekcji. Prawdziwe alergiczne kontaktowe zapalenie skóry u psów napotykane jest rzadko, zatem związane z nim zapalenia uszu należą do wyjątków. Dermatozy autoagresyjne. Małżowiny uszne są zazwyczaj zajęte w przebiegu pęcherzycy ( zwyczajnej, liściastej i rumieniowej) oraz pemfigoidu pęcherzowego. Także toczeń rumieniowaty (lupus erythematosus) może być przyczyną zapalenia ucha zewnętrznego. Stany kerato-łojotokowe zarówno pierwotne jak i wtórne mogą prowokować pojawienie się woszczynowego zapalenia ucha zewnętrznego. Dobrym przykładem tego mogą być zaburzenia (dysmetabolizm) przemian wit. A obserwowane u Cocker spanieli. Takie rasy jak owczarek niemiecki czy owczarki belgijskie cechuje także częste występowanie woszczynowego zapalenia ucha zewnętrznego. Wtórne czynniki etiologiczne W podrażnionym, zmienionym zapalnie oraz wykazującym wysiękanie zewnętrznym przewodzie słuchowym drobnoustroje chorobotwórcze, bakterie i drożdże znajdują doskonałe warunki do rozwoju i namnażania się. Bakterie: W zdrowym przewodzie słuchowym, normalnie występują drobnoustroje nie patogenne (saprofityczne) zwłaszcza gronkowce koagulazo ujemne, Bacillus sp., Streptococcus sp. itp., chociaż wymazy pobrane ze zdrowych uszu wykazują niekiedy także występowanie flory patogennej. Z przypadków otitis externa zwłaszcza ropnych izoluje się zazwyczaj Staphylococcus intermedius i Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Streptococcus sp., Proteus mirabilis, Eschericha coli i Corynebacterium sp. Drożdżaki: Pityrosporum canis zwany także Malassezia pachydermatis jest izolowany z 20 do 50% uszu zdrowych i jeszcze częściej bo do 72% z uszu wykazujących nie ropny stan zapalny. Ten rodzaj drożdży mający charakterystyczny "butelkowaty" kształt jest łatwy do wykazania w badaniu mikroskopowym gdzie zwykle stwierdzamy je razem w połĄczeniu z gronkowcami. Inne grzyby typu Candidia albicans, Aspergillus fumigatus, czy typowe dermatofity są rzadko izolowane z w hodowlach wykonywanych w oparciu wymazy ze zmienionego zapalnie przewodu słuchowego. Kliniczny obraz chorobowy Zapalenie ucha zewnętrznego może przybiera? formę ostrą (zwykle prawie dwie trzecie ogółu przypadków) lub przewlekłą (około jedna trzecia). Według klasycznej klasyfikacji klinicznej postać ostra może przebiegać w formie rumieniowej, owrzodzeniowej i/lub ropnej, natomiast przewlekła przybiera formy rumieniowa, woszczynową, owrzodzeniową, przerostową (hyperplastyczna) i/lub ropną. Ostatnio z przyczyn czysto praktycznych wyodrębnia się dwie najczęściej napotykane w praktyce formy: rumieniowo-woszczynowe zapalenie ucha zewnętrznego i ropne zapalenie ucha zewnętrznego. W postaci pierwszej stan rumieniowy połączony jest z nadmiernym wydzielaniem grubej warstwy woskowiny (woszczyna) i stale obecnym miejscowym świądem. są to np. przypadki otitis powodowane przez Otodectes (woskowina brunatna silny świąd) czy Pityrosporum (woskowina jasno brunatna, świąd umiarkowany). Forma druga tj. ropne zapalenie ucha zewnętrznego charakteryzuje się obfitym ropieniem tj. występowaniem ropy zmiennego koloru (często zielonkawy w przebiegu infekcji Pseudomonas aeruginosa) oraz silną bolesnością stanowiącą dominujący objaw chorobowy. Ponadto przy ucisku podstawy ucha (należy robi? to ostrożnie z uwagi na bolesność i możliwość agresji bólowej) można stwierdzić charakterystyczne "kląskanie" świadczące o obecności płynnego wysięku (ropa). W obydwu formach dochodzi do mniejszego bądź większego objęcia małżowiny usznej procesem chorobowym. W przypadku zapalenia ropnego często wykazuje ona obrzęk oraz zmiany typu samouszkodzeniowego (posttraumatyczne) powstałe w wyniku drapania czy potrząsania uszami i głową. U ras kłapołuchych może to być przyczyną krwiaków małżowinowych lub też pękania i złuszczania krawędzi obrzeza uszu. Niezależnie od formy schorzenia zapalenie uszu może być jedno lub obustronne. Zapalenia wywoływane przez Otodectes, Pityrosporum czy zapalenia woszczynowe zazwyczaj przebiegają obustronnie. Natomiast zapalenia traumatyczne (ciało obce) są jednostronnymi. Ropne zapalenia mogą być jedno lub obustronnymi o dość zróżnicowanym stopniu nasilenia w tym ostatnim przypadku. PROFILAKTYKA Właściwe leczenie wszystkich dermatoz wikłanych rozwojem w ich przebiegi otitis externa (atopowe zapalenie skóry, łojotok idiopatyczny itp.) stanowi sedno skutecznego zapobiegania. O ile jednak kontrola ich okaże się iluzoryczna (jest to niestety dość częste) koniecznym staje sie stała tj. codzienna toaleta uszu z użyciem odpowiednio dobranych preparatów. U raz zwisłouchych, oraz cechujących się obfitością owłosienia zewnętrznych przewodów słuchowych (pudle) zalecana tzw. podmywanie małżowin po jedzeniu i osuszanie ich (zwłaszcza po spacerze w mokry dzień) oraz wycinanie nadmiaru włosa. Artykuł opracowany i umieszczony za zgodą: Witold Pełka - Lekarz weterynarii Specjalista chorób psów i kotów. Adres umieszczenia oryginalnego materiału: Zapalenie ucha zewnętrznego Objawy Objawy zapalenia ucha mogą być różne, tak jak różne są jego przyczyny. Dla właściciela psa najważniejsze jest spostrzeżenie, że z uchem lub uszami jego przyjaciela dzieje się coś niedobrego, a nie jest to trudne, reszta należy do lekarza. Stany zapalne ucha są bardzo bolesne, długotrwałe, często przechodzą w stan chroniczny. Nie należy więc lekceważyć objawów, które mogą świadczyć o chorobie i jak najprędzej zasięgnąć lekarza weterynarii. Co nas powinno zaniepokoić ? * pies jest niespokojny i trzepie uszami * przechyla głowę na stronę chorego ucha * trze uszami o dywan lub meble, usiłując złagodzić swędzenie * u wejścia do kanału słuchowego widoczne brązowawe strupy * podwyższenie temperatury u nasady małżowiny usznej * bolesność przy dotyku * zaczerwienienie i obrzęk małżowiny usznej * pojawienie się wycieku o różnym kolorze i konsystencji * bardzo nieprzyjemny zapach * czasem podwyższona temperatura ciała i złe samopoczucie Uwaga: jeśli pies energicznie trzepie uszami trzeba uważać, żeby nie uderzył uchem o jakiś sprzęt, bo może powstać krwiak małżowiny usznej, którego usunięcie wymaga zabiegu chirurgicznego. Przyczyny Zapalenie ucha jest bardzo często spotykanym schorzeniem, około 10% porad lekarskich dotyczy właśnie dolegliwości laryngologicznych. Przyczyny mogą być bardzo różne, dlatego też zawsze, kiedy pies ma problemy z uszami, konieczna jest szybka konsultacja weterynaryjna i solidne leczenie, ponieważ są to schorzenia, które lubią powracać. Postawienie właściwej diagnozy wymaga czasem przeprowadzenia dodatkowych badań, bo tylko dokładne poznanie przyczyny dolegliwości pozwala na podjęcie skutecznego leczenia. Są rasy szczególnie skłonne do tego typu chorób: pudle, spaniele, labradory, buldogi, owczarki pirenejskie i … wiele innych. Generalnie rzecz biorąc na zapalenie uszu najbardziej narażone są wszystkie kłapouchy. Podczas spacerów do ich uszu dostaje się kurz i wilgoć, co stwarza bardzo podatne środowisko do rozwoju bakterii i grzybów. Wśród najczęściej spotykanych przyczyn stanu zapalnego można wymienić: Zakażenia bakteryjne, wśród których najczęstsze to gronkowce i pałeczka ropy błękitnej. Jeśli leczenie ma być skuteczne, konieczne jest pobranie wyskrobin w celu określenia rodzaju bakterii oraz ustalenie oporności na poszczególne antybiotyki. Jest to podstawa sukcesu w leczeniu, bo je ukierunkowuje i pozwala zastosować leki, które w przypadku tego, a nie innego psa będą najbardziej skuteczn Infekcje drożdżakowe. Sprzyja temu duża wilgotność panująca w kanale słuchowym, dlatego też najczęściej spotyka się je u psów o długich, słabo wentylowanych uszach, w których długo utrzymuje się wilgoć stanowiąca idealne środowisko dla ich rozwoju. Nie znaczy to jednak, że u psów o uszach stojących infekcje drożdżakowe nie występują. Mogą się pojawić po zalaniu ucha wodą, lub na skutek zaniedbania podstawowej higieny tego narządu. Kanał słuchowy nie może być zarośnięty włosami, bo osadzająca się na nich woskowina może doprowadzić do jego zaczopowania a stąd już tylko krok do powstania stanu zapalnego Świerzbowce. Są to niewielkich rozmiarów pasożyty bytujące w zewnętrznym przewodzie słuchowym, występujące najczęściej u młodych psów. Dość łatwo je poznać, bo pies ciągle drapie uszy, w których już na pierwszy rzut oka widać brązowawe strupy powstające z przetworzonej woskowiny. Schorzenie nie jest zaraźliwe dla ludzi, stosunkowo łatwo przenosi się jednak na inne zwierzęta. Nużeniec. Z innych infekcji pasożytniczych powodujących zapalenie ucha należy wymienić nużeńca, rozpoznanie wymaga potwierdzenia badaniem laboratoryjnym a leczenie jest długotrwałe i trudne. Alergia. U psów podatnych na alergie przyczyną powstania stanu zapalnego ucha mogą być różnego rodzaju alergeny pojawiające się szczególnie w okresie od wiosny do jesieni, w czasie intensywnego kwitnienia roślin. Zdarza się, że problemy z uszami są skutkiem rozprzestrzenienia się uogólnionej infekcji skórnej, np. atopowego zapalenia skóry. Leczenie tego rodzaju infekcji w przewodów słuchowych jest bardzo trudne, długotrwałe, z tendencją do nawrotów. Przyczyną kłopotów może być także uczulenie na ślinę i odchody pcheł, warto więc zacząć leczenie od solidnej kuracji przeciwpchelnej. Obecność ciała obcego, które przypadkowo, najczęściej w czasie spaceru w lesie lub parku dostało się do przewodu słuchowego i podrażnia go powodując stan zapalny. Są to najczęściej źdźbła traw, rozmaite kłoski, czasem kawałki patyków. Ich obecność drażni psa, jeśli więc zobaczymy, że po spacerze drapie ucho trzeba natychmiast do niego zajrzeć i usunąć przyczynę problemu. Jeśli ciało obce powędruje głębiej potrzebna jest pomoc lekarza weterynarii. Bardzo podobne objawy jak te, obserwowane w przypadku ciała obcego mogą pojawić się w przypadku obecności w kanale słuchowym polipów, lub innych różnego rodzaju narośli. To, że nie widzimy w uchu kłosków nie powinno nas uspokoić. Leczenie Podstawą skutecznego leczenia jest ustalenie przyczyny, inaczej leczy się infekcje grzybicze, inaczej bakteryjne, jeszcze inaczej pasożytnicze. Przeważnie są to leki podawane bezpośrednio do kanału słuchowego, w przypadkach poważniejszych konieczne jest leczenie ogólne. Czas leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby. Wcześnie rozpoczęte trwa od 10 dni (zakażenia bakteryjne) do 30 dni (zakażenia grzybicze). Postać chroniczna odpowiednio dłużej. Jakiekolwiek leczenie zostanie przepisane, powinno zacząć się od dokładnego czyszczenia uszu w gabinecie weterynaryjnym, bo lek nie będzie działał, jeśli zamiast w kanale słuchowym znajdzie się na zarastającej go sierści albo zatykającym go korku z woskowiny. Jeśli więc kanał słuchowy jest tak zatkany, że po naciągnięciu małżowiny nie jesteśmy w stanie do niego zajrzeć nawet na centymetr i w gabinecie nie mają zamiaru go wyczyścić zmieńmy lekarza, bo leczenie będzie stratą czasu i pieniędzy. Przestrzec należy przed leczeniem zapalenia ucha domowym sposobem, lub kropelkami, które ostatnio pomogły komuś z rodziny. Nie wolno też podejmować leczenia przy pomocy leków, które kiedyś lekarz przepisał naszemu psu, nawet jeśli szybko poskutkowały. Za każdym razem przyczyna schorzenia może być inna, lub inne może być zaawansowanie choroby, stad zalecona terapia też może być całkiem Przed bardzo wieloma chorobami ucha można psa ustrzec. Podstawą jest higiena. Przynajmniej raz w tygodniu trzeba zajrzeć do ucha i sprawdzić czy nie ma czegoś nietypowego: wycieku, strupów lub nieprzyjemnego zapachu. Taki zwyczaj pozwala w porę podjąć leczenie, dzięki czemu będzie krótsze i bardziej skuteczne. Jeśli nic nie budzi zastrzeżeń potrzebne jest tylko stałe, w miarę pojawiajacej się potrzeby, usuwanie sierści z kanału słuchowego (można to zrobić w gabinecie weterynaryjnym lub w salonie pielęgnacji) a także usuwanie nadmiaru woskowiny. Przy każdej wizycie w przychodni, choćby przy okazji szczepienia, poprośmy i kontrolę uszu. Wiele problemów powstaje na skutek zalegajacej w uszach wilgoci, która stwarza sprzyjajace warunki dla rozwoju bakterii i grzybów. Szczególnie narażone sa psy o długich, zwisajacych, słabo wentylowanych uszach. Po każdym spacerze podczas deszczowej pogody warto je osuszyć miękką, dobrze wchłaniającą wilgoć szmatką. W czasie kąpieli trzeba bardzo uważać, żeby woda nie nalała się psu do ucha, a gdyby się to zdarzyło, osuszyć wnętrze małżowiny usznej przy pomocy miękkiej szmatki, uważając, żeby nie podrażnić naskórka. Wskazówki na temat utrzymania higieny i pielęgnacji uszu - kliknij tutaj.

zapalenie ucha u psa forum